<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> 1036 <lb/>
Märchen <lb/>
Il catschadur ha aviert il righel della porta fier ed ei vegnius el clar. <lb/>
La porta ei puspei se sarada cun in plum ad el sils calcogns. Mo il <lb/>
catschadur era ussa disaus ed el ei jus francamein vinavont. Suenter ch' el <lb/>
era jus in grond tschancun, eis el arrivaus tier ina stupenta porta ded aur <lb/>
e sper quella era in tgaun ner, che durmeva. El ha aviert la porta ed <lb/>
ei vegnius el clar bi di. Era la porta d' aur ei se sarada cun in plum ad <lb/>
el sils calcogns. Il catschadur ei vegnius en ina gronda bialla salla e <lb/>
cheu fuva ina femna veglia, veglia. La veglia ha detg: „Jeu sai schon, <lb/>
tgei che ti lesses saver de mei; ti stos mo lignar, che ord il tgau digl <lb/>
umm, che ti has sitau giu, hagien ei fatg in naschier, ord las combas in <lb/>
sessel ed ord il tgil in spieghel.“ Il catschadur ha engraziau fetg alla <lb/>
veglia e quella ha detg: „Jeu stoi spert menar tei anavos, pertgei uss ein <lb/>
mes treis tgauns se destadai e quels magliassen tei, sch' jeu fuss buca cun <lb/>
tei.“ La veglia ei ida cun el anavos, e cura ch' ella ha aviert la porta <lb/>
de d' aur, er' il tgaun ner sedestadaus e fagieva ina teribla tschera, sco <lb/>
sch' el less morder; mo la veglia ha cuschentau il tgaun e quel ha schau <lb/>
ira els. Era ils auters dus tgauns eran buca bials schanis; mo la veglia <lb/>
ha cuschentau els e schau far els nuot agl umm. Il catschadur ha engraziau <lb/>
stagn e bein alla veglia ed ei lu jus spert a casa. El ei grad arrivaus, <lb/>
ch' igl onn ed il di eran entuorn ed ei era la regina e bia pievel sin il <lb/>
plaz, nua che la regina haveva pinau ina fuortga nova, per schar pender <lb/>
el. La regina mett' avon il naschier, il sessel ed il spieghel e damond' il <lb/>
catschadur, ord tgei quels seigien fatgs. Igl umm rispunda: „Il naschier <lb/>
ei fatgs ord il tgau, il sessel ord las combas ed il spieghel ord il tgil digl <lb/>
umm, ch' jeu hai sitau giu senza fraut“. La regina ha stuiu schar valer, <lb/>
ch' el hagi lignau endretg, ed ei han lu pendiu la regina vid la fuortga, <lb/>
ch' ella haveva pinau pigl umm. <lb/>
105. Il spus ch' ei jus cun Niessegner. <lb/>
Ina gada er' ei nozzas a Vrin. La sera suenter tuccar d' Ave Maria <lb/>
ei il spus jus per envidar a tscheina siu padrin. E per ir pli alla quorta, <lb/>
eis el jus tras il santeri. Arrivaus a miez quel, ha el entupau in umm <lb/>
bein vestgiu. Quel ha domondau il spus, nua el mondi. <lb/>
„Jeu sun spus e mondel per envidar en il miu padrin a tscheina,“ <lb/>
ha el respondiu e dumendau igl jester: „Leis vus buca vegnir cun <lb/>
mei?“ <lb/>
„Bein,“ ha igl umm jester respondiu, „Mo lu stoveis Vus compognar anavos <lb/>
mei.“ Il spus ha empermess de far quei. El havev' uss emblidau siu <lb/>
padrin ed el ei turnaus cun igl jester tier ils nozzadurs ed igl jester era de <lb/>
buna veglia. Suenter tscheina ha igl umm voliu ir ed il spus ha compognau <lb/>
daven el. Els ein arrivai en santeri e cheu era ina gronda porta; quella </body> </text></TEI>